Nieruchomość to nie tylko odrębna kategoria ekonomiczna, ale także podstawa gospodarowania, co wyraźnie widać z historii kraju. Z tej strony należy zwrócić uwagę na dwa punkty: istotę praw majątkowych oraz przedmioty prawa gospodarczego.
Istota własności
Własność można scharakteryzować jako coś więcej niż tylko własność. W rzeczywistości jest to stosunek gospodarczy, który podlega formalizacji prawnej. W tym kontekście można mówić o własności jako o podstawie zarządzania, gdyż osoba, która otrzymała prawo posiadania czegoś, staje się jej właścicielem, tym samym nakładając na siebie ciężar utrzymania należących do siebie rzeczy. Samo państwo nakłada odpowiedzialność na właścicieli, wychodząc z założenia, że będą cenić powierzone im prawo gospodarcze.
Szczególne znaczenie mają problemy związane z regulacją stosunków własności gospodarczej w połączeniu z efektywnością zarządzania gospodarką narodową. Na przestrzeni lat licznych reform rynkowych dokonała się rewolucja w systemie stosunków własnościowych, która wpłynęła na reorientację zarządzania gospodarczego. Dlatego dziś prawo własności oznacza, że właściciel ma wszelkie uprawnienia do podejmowania wszelkich działań w stosunku do powierzonego mu majątku, które nie są sprzeczne z obowiązującym ustawodawstwem.
Własność jako podstawa zarządzania obejmuje triadę władz. Po pierwsze, jest to własność, czyli podstawa prawna posiadania nieruchomości. Po drugie, jest to możliwość gospodarczego wykorzystania nieruchomości w celu wydobycia z niej niezbędnych właściwości. Po trzecie, jest to nakaz, czyli określenie przyszłości prawnej majątku poprzez zmianę jego stanu i własności.
Podmioty gospodarcze
Podmiotem prawa gospodarczego są przedsiębiorstwa komunalne i państwowe. Majątek, który posiadają, nie może być dzielony na udziały, udziały i tak dalej. W przypadku przeniesienia majątku na przedsiębiorstwo unitarne przestaje być własnością właściciela. Jednocześnie, w ramach umowy, niektóre opcje utylizacji mogą być zapewnione osobie niebędącej właścicielem. Podmioty gospodarowania mają prawo do rozporządzania, a dzierżawca ograniczone prawa do rozporządzania.
Jak widać, nieruchomość jako podstawa zarządzania obejmuje obecność odpowiednich podmiotów, które zajmują się zagospodarowaniem posiadanej nieruchomości. Mają prawo oddawać go do czasowego użytku innym podmiotom. Takie nakazy pozwalają na rozwój stosunków własnościowych na poziomie gospodarczym, przyczyniając się do rozwoju poszczególnych regionów i kraju jako całości.
