Problem relacji między ludźmi od zawsze niepokoił socjologów. Wszyscy ludzie wchodzą w kontakty społeczne. Interakcja społeczna to każde zachowanie jednostki, grupy, społeczeństwa jako całości, zarówno w przyszłości, jak iw przeszłości.
Relacje społeczne między jednostkami to złożony proces składający się z wielu kontaktów. Ludzie kontaktują się ze sobą w określonym celu, na przykład w celu wymiany informacji. To jest istota interakcji społecznych. Stabilna, regularna relacja społeczna, która odpowiada obu stronom, nazywa się interakcją społeczną. Istnieją trzy rodzaje interakcji społecznych, z których pierwszym jest współpraca.
Współpraca to kontakt społeczny, w którym wszystkie strony współdziałające są motywowane wspólnym celem. Zasadniczo współpraca jest wzajemnie korzystną interakcją dla wszystkich stron. Zdaniem socjologów, taka interakcja społeczna, jak współpraca, powinna łączyć ludzi, budzić ich życzliwy stosunek do siebie, budzić sympatię. Zdarza się, ale nie zawsze.
Relacje kooperacyjne prowadzą do konwergencji partnerów biznesowych. Ma to ogólnie pozytywny wpływ na pracę. W pewnym momencie partnerzy zaczynają sobie ustępować. Powstaje komfort moralny, który ma na celu zmniejszenie rotacji personelu w zespole.
Przy tego rodzaju interakcji społecznej jako kooperacji następuje wymiana nie tylko wartości materialnych, ale raczej moralnych: wsparcie, wzajemne zrozumienie, szacunek itp.
Współpraca ma jednak nie tylko pozytywne aspekty. Długoterminowe partnerstwa mogą z czasem stać się rutyną. Wszyscy członkowie grupy, którzy współpracują ze sobą od dłuższego czasu, znają się bardzo dobrze. Już się przystosowali, rozumieją, czego się od siebie spodziewać. Wszystko idzie, jak mówią, "na" moletowane". Nie ma rozwoju, nowe osoby często też nie mają wstępu do takiej grupy. W rezultacie powstaje stagnacja.
Socjologowie uważają interakcje społeczne za punkt wyjścia wszystkich relacji w społeczeństwie. Wielu socjologów uważa, że współpraca musi być specjalnie szkolona, bo ludzie, szczególnie w obecnych czasach, po prostu nie wiedzą jak. Nie są gotowi ufać sobie nawzajem, a to jest fundamentalny moment współpracy.
Być może początkowo uruchamiane są programy biologiczne tkwiące w człowieku, tj. bronić, bronić, nie ufać. Nie ustalono przeciwieństwa, dlatego należy się tego nauczyć. W tym celu szkoła zapewnia specjalne kursy psychologiczne. Zauważa się, że uczniowie zaczynają lepiej się uczyć, relacje w ich zespole poprawiają się, gdy wchodzą w relację kooperacyjną.
